una cucina: ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ

una cucina

Καλωσορίσατε στην κουζίνα μας!!
Εδώ, οι μυρωδιές, τα αρώματα, οι δοκιμές, οι εικόνες, οι προσδοκίες, ανταμώνουν αρμονικά και μας οδηγούν σε παράδεισο γευστικών ηδονών!
Δείτε και μόνοι σας ;)

food n' eros
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Από τα πιο εύκολα, γρήγορα και νόστιμα φαγητά!!!
Μέχρι να το σκεφτείς, το φαγητό είναι έτοιμο :)
Πάμε να το φτιάξουμε λοιπόν, και καλή μας όρεξη!!! 

ΥΛΙΚΑ (για 4-5 άτομα)
2 μπακαλιάρους λίγο παραπάνω από κιλό (κατεψυγμένους ή φρέσκους)
2-3 μεγάλες γαρίδες
2 κρεμμύδια
3 καρότα
4 μέτριες πατάτες
μερικά κλωνάρια σέλινο
4-5 κτΣ ρύζι (καρολίνα)
λίγο ελαιόλαδο
1 λεμόνι
αλάτι - πιπέρι

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ


Καθαρίζουμε τα ψάρια και τις γαρίδες, τα ραντίζουμε με το μισό λεμόνι και τα αλατοπιπερώνουμε.


Καθαρίζουμε τα λαχανικά, τα πλένουμε και τα τοποθετούμε σε μια μεγάλη κατσαρόλα.
Προσθέτουμε νερό μέχρι τη μέση, ρίχνουμε αλάτι, πιπέρι και λίγο ελαιόλαδο και τα αφήνουμε να βράσουν σε μέτρια φωτιά, για μισή ώρα.
Αφού μαλακώσουν, βάζουμε στην κατσαρόλα τα ψάρια, τις γαρίδες και το μισό λεμόνι.
Σκεπάζουμε πάλι την κατσαρόλα και τα αφήνουμε να βράσουν για 15'.


Με μια τρυπητή κουτάλα, μεταφέρουμε τα ψάρια και τα λαχανικά σε ένα μεγάλο δίσκο, σουρώνουμε το ζουμί και το βάζουμε πάλι στην κατσαρόλα να πάρει βράση.
Ξεπλένουμε το ρύζι (1 κτΣ / άτομο +1) και το ρίχνουμε στην κατσαρόλα.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά, και το αφήνουμε να βράσει για 20'.


Σερβίρουμε σε βαθιά πιάτα, και ρουφάμε αλύπητα!!!
Το ψάρι αυτό, λόγω του ότι δεν έχει πολλά κόκαλα, σερβίρεται εύκολα και συνοδεύεται ευχάριστα, με λαδολέμονο και μαγιονέζα!!!


Το φαγητό που προέκυψε από το «πουθενά»…!!!
Όταν μετά το Καλοκαίρι μου χάρισαν μια κολοκύθα, η πρώτη μου σκέψη (και μοναδική) ήταν με τη μισή να φτιάξω γλυκιά κολοκυθόπιτα ακολουθώντας την παραδοσιακή  συνταγή του χωριού μου για το πανηγύρι του Αγίου Νικολάου και με την υπόλοιπη, π(ι)τάκια επίσης από την παράδοση της Σάμου.
Η πρώτη μου δουλειά βέβαια ήταν να κόψω την κολοκύθα και να την καθαρίσω από τη χοντρή ξερή φλούδα, τους σπόρους και τις ίνες στο εσωτερικό της.
Μοίρασα τα κομμάτια που προέκυψαν σε δυο σακούλες και τα έβαλα στον καταψύκτη. 
Ένα βράδυ (πού ‘βρεχε) μου ήρθε η όρεξη για π(ι)τάκια, αλλά όταν ξεκίνησα να βράσω 2 κομμάτια κολοκύθας, διαπίστωσα ότι είχα πέσει έξω χρονικά και αντί για π(ι)τάκια θα τρώγαμε «παπάδες» που λέει και ο συμπατριώτης μου ο Γιοκαρίνης
Τότε λοιπόν καθώς έβραζε το νερό με την κολοκύθα στην κατσαρόλα, άναψε ξαφνικά το λαμπάκι του “Κύρου Γρανάζη”, πέταξα μέσα 2-3 πατάτες και ιδού : «ανακάλυψα» (WOW) τον πουρέ κολοκύθας…!!! 
Εγώ και οι ινδιάνοι [πριν από ... 5000 χρόνια]  :))

ΥΛΙΚΑ
2 φέτες κολοκύθας (~800 γραμ.)
3 πατάτες (~ 400 γραμ.)
1 κτΣ βούτυρο
70 γραμ γάλα
1 κτΣ ελαιόλαδο
½ κτγ μείγμα για πατάτες ή ½ κτγ μοσχοκάρυδο
ελάχιστο σκόρδο σε σκόνη (προαιρετικά)
Αλάτι – πιπέρι

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Καθαρίζουμε όπως είπαμε την κολοκύθα, την κόβουμε σε κομμάτια  και  ρίχνουμε τα 2 μαζί με τις πατάτες σε αλατισμένο νερό που βράζει.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά και τα αφήνουμε για 20 λεπτά να βράσουν.
Τα σουρώνουμε και τα αφήνουμε να στραγγίξουν. 
Πιέζουμε με ένα πιρούνι την κολοκύθα να βγάλει όσα περισσότερα υγρά γίνεται. Αν βιαζόμαστε (όπως εγώ το πρώτο βράδυ) συνεχίζουμε την επεξεργασία με το πιρούνι και λιώνουμε τα 2 υλικά, μέχρι να πετύχουμε ένα ομοιογενές μείγμα  Διαφορετικά, τα αφήνουμε να κρυώσουν, τα περνάμε σε 2-3 δόσεις από το multi   και παίρνουμε ένα πουρέ μεταξένιο.
Βάζουμε στην κατσαρόλα με τη σειρά τον πουρέ, το γάλα, τα καρυκεύματα, το βούτυρο και το ελαιόλαδο, ανακατεύοντας συνεχώς με ξύλινη κουτάλα να λιώσει το βούτυρο και να απορροφήσει ο πουρές όλα τα υγρά του.
Σερβίρουμε σκέτο ή με τριμμένο τυράκι. 
Συνοδεύει ιδανικά κρεατικά, όπως κεφτεδάκια, κρέας κοκκινιστό, ψητό κατσαρόλας, σουβλάκια κοτόπουλο, κλπ.
Καλή σας όρεξη


Οι "ΓΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΝΟΠΩΛΕΙΟ" προτείνουν:

Για την γευστική "πατέντα" του Γιώργου, πουρέ κολοκύθας με πατάτα, προτείνω λευκό ξηρό Ασύρτικο βαρελάτο και σαν δεύτερη επιλογή, λευκό ξηρό sauvignon blanc.
- ΝΙΚΟΣ ΠΗΤΤΑΣ


Μέχρι πρόσφατα τα φασόλια χάντρες δεν υπήρχαν στο μαγειρικό και γευστικό μου ορίζοντα. Τα έβλεπα στους πάγκους της λαϊκής αλλά δεν τους έδινα πολύ σημασία, αφού δε μπορούσα να φανταστώ τη χρήση τους.
Τον περασμένο μήνα η πεθερά μου, μαγείρεψε και μου έστειλε ρεγάλο κοτόπουλο κοκκινιστό με χάντρες!!! Αυτό ήταν… «Έρωτας με την πρώτη ματιά»!!
Από το επόμενο Σάββατο και κάθε Σάββατο από αυτά που ακολούθησαν αγοράζω ένα κιλό από τους παραγωγούς, τα καθαρίζει το κορίτσι μου και μπαίνουν με το σακουλάκι τους στον καταψύκτη.  
Η πρώτη εφαρμογή έγινε την περασμένη Κυριακή, με χοιρινό μπούτι κομμένο σε μικρά κομμάτια.
Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε μετά το γεύμα, γι αυτό και η ποσότητα στο πιάτο είναι τύπου … gourmet!!! Τόσο απόμεινε :-))  
ΥΛΙΚΑ
1 κιλό φασόλια χάντρες (~ ½  κιλό καθαρά)
3 κτΣ ελαιόλαδο
700 γραμμ. Χοιρινό μπούτι τεμαχισμένο 
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο 
1 πιπεριά κόκκινη σε λωρίδες
½  κτγ σκόρδο σε σκόνη
150 ml κρασί cabernet (Αμπελώνες Σάρακα)
1 κύβο λαχανικών
Λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο
½ κτγ μείγμα μπαχαρικών «για φασολάδα»
Σάλτσα ντομάτας
4 ντοματίνια (pomodori )
2 κτγ πελτέ ντομάτας
½ κτγ σκόρδο σε σκόνη
1 κτγ ζάχαρη
Αλάτι
Πιπέρι
1 τσιμπιά ρίγανη τριμμένη

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Βάζουμε σε μέτρια κατσαρόλα νερό μέχρι τη μέση και μόλις πάρει βράση, ρίχνουμε τις χάντρες με λίγο αλάτι. Αφήνουμε να βράσουν για 20 λεπτά της ώρας και  τα στραγγίζουμε σε ένα μπολ.
Βάζουμε τα υλικά της σάλτσας στο μπλέντερ και το βάζουμε σε λειτουργία μέχρι να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Σε μεγάλη κατσαρόλα  ρίχνουμε το ελαιόλαδο τόσο όσο να καλύψει τον πάτο της και μόλις ζεσταθεί καλά τσιγαρίζουμε το κρέας. Το γυρνάμε σε σχετικά δυνατή φωτιά (6-7 από 9) για περίπου 7 λεπτά και μόλις πάρει χρώμα, προσθέτουμε κρεμμύδι πιπεριά και σκόρδο. 
Τα γυρνάμε για 1-2 λεπτά και σβήνουμε με το υπέροχο κρασί.
Στα 3 λεπτά επάνω ρίχνουμε στην κατσαρόλα τη σάλτσα που έχουμε ετοιμάσει και 150 ml νερό.
Αφήνουμε το κρέας να βράσει για 40 λεπτά της ώρας και προσθέτουμε τα φασόλια, τον κύβο λαχανικών, τον ψιλοκομμένο μαϊντανό κι άλλο τόσο νεράκι (150 ml).
Σ’ αυτή τη φάση δοκίμασα λίγο τη σάλτσα. Διαπίστωσα ότι ήταν σχεδόν έτοιμη, αλλά κάτι έλειπε ακόμα από το να είναι «μαγική»… Κι ενώ ήμουν έτοιμος να προσθέσω πάπρικα γλυκιά και λίγη καυτερή, τι θυμήθηκα;;; 
Από το ταξίδι  στην Πόλη πέρυσι το καλοκαίρι κι από τη βόλτα στην Αγορά Μπαχαρικών ή Αιγυπτιακή Αγορά (Mısır Çarşısı), είχε μείνει ακόμα ανέπαφη η αεροστεγής συσκευασία με το μείγμα μπαχαρικών για  φασολάδα (καθώς κι ένα άλλο για κεφτέδες). 
Χωρίς να χάσω χρόνο το άνοιξα και έβαλα στο φαγητό ½ κουταλάκι του γλυκού. 
Ευτυχώς θυμήθηκα ότι η γυναίκα του Γιάννη που μου είχε πει ότι το μείγμα είναι «πύραυλος» και θέλει ρέγουλα…
Αυτό ήταν η γεύση εκτοξεύτηκε!!!!!!!!!!!

Αφήνουμε το φαγητό να βράσει για 1 ώρα, να χυλώσουν ελαφρά τα φασόλια και να δέσει η σάλτσα.
Σερβίρουμε χορταστικές μερίδες και απολαμβάνουμε (ότι μείνει πάει στο studio για φωτογράφιση!!!).
Δοκιμάσαμε ένα υπέροχο ροζέ (Malvasia & Cabernet) που συνόδεψε ιδανικά το φανταστικό αυτό πιάτο.

Το φαγητό αυτό φτιάχνεται με κάθε είδους κρέας (κοτόπουλο, μοσχάρι, αρνί κλπ) και δίνει πάντα ιδιαίτερα πιάτα.




Είναι δυο φαγάκια που μου φέρνουν στο νου πάντα έναν αγαπημένο άνθρωπο που λάτρεψα όσο κανέναν. Τον παππού μου! Δεν μαγείρευε πολλά παρά μονάχα αυτά τα δυο. Το σπανακόρυζο, (πάντα λεμονάτο) και  τηγανιτές πατάτες αλλά με λεμόνι και ρίγανη!

Στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς δεν υπήρξε ποτέ ηλεκτρική κουζίνα αλλά "πετρογκάζι". Τηγάνιζε λοιπόν τις πατάτες σε ένα τηγάνι απο την προίκα της γιαγιάς ( το οποίο υπάρχει ακόμα )! και στεκόταν απο πάνω τους όλη την ώρα. Τις γύριζε μια μια και μετά μια μια που ψηνόταν, τις έβγαζε σε ένα πιάτο. Ήμουν μια σταλίτσα, αλλά η μυρωδιά και η γεύση τους είναι ακόμα μες την μύτη μου...
Τώρα που το σκέφτομαι μας έφτιαχνε και κάτι ακόμα...
Ο παππούς είχε ξυλόσομπα η οποία είχε πάνω μια μαντεμένια πλάκα. Εκεί λοιπόν έψηνε φέτες ψωμί και μετά έβαζε πελτέ, λάδι φρέσκο (από τις ελίτσες του), λίγο αλάτι και λίγη ρίγανη. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω το πόσο γευστικό ήταν αυτό το απλό κολατσιό!
Στο φαγάκι μας όμως...ξέφυγα με τις αναμνήσεις.. 
Πάμε να ετοιμάσουμε το λεμονάτο σπανακόρυζο το οποίο αγαπώ περισσότερο από το άλλο, το ντοματένιο. Καταλαβαίνετε γιατί..

ΥΛΙΚΑ
1kg σπανάκι (καθαρισμένο, πλυμένο και χοντροκομμένο)
4 πράσα (το λευκό μέρος κομμένο σε ροδέλλες)
6 φρέσκα κρεμμυδάκια ( ψιλοκομμένα)
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι ( ψιλοκομμένο)
1/2 ματσάκι άνηθο (ψιλοκομμένο)
2 χούφτες ρύζι ( εγώ βάζω νυχάκι)
ελαιόλαδο
αλάτι - πιπέρι
φρέσκο χυμό απο 1 λεμόνι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σκεπάζουμε τον πάτο μιας κατσαρόλας με ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα κρεμμύδια, φρέσκα κ ξερά μαζί με τα πράσα. Μόλις γυαλίσουν, προσθέτουμε το σπανάκι, ανακατεύουμε και σκεπάζουμε να μαραθεί. Το σπανάκι θα βγάλει τα υγρά του οπότε δεν προσθέτουμε αμέσως νερό παρά στην συνέχεια. Αφού μαραθεί το σπανάκι μας, ρίχνουμε τον άνηθο, το ρύζι, 2 κούπες τσαγιού νερό, αλάτι και πιπέρι. Βράζουμε για 10' ακόμα ανακατεύοντας συχνά να μην μας κολλήσει το ρύζι. Στην συνέχεια αποσύρουμε το φαγητό από την φωτιά, περιχύνουμε με τον χυμό λεμονιού και το αφήνουμε σκεπασμένο να ¨τραβήξει¨ τα υγρά του. Σερβίρουμε με φρέσκο ψωμάκι και τυρί φέτα!

Υ.Γ. Μεταξύ μας...σαν του παππούλη μου δεν είναι, καθώς ούτε "πετρογκάζι" έχω, ούτε τις κατσαρόλες του '40 της γιαγιάς που κολλάνε λιγάααακι  τα φαγάκι κάτω στον πάτο και το κάνουν όμως πιο νόστιμο, ούτε το "χέρι" του παππού μα το πιο σημαντικό...δεν τον έχω δίπλα μου για να τον κοιτάω με καμάρι και θαυμασμό και να μου φαίνεται ΟΤΙ φτιάχνει μαγικό, θεικό και πεντανόστιμο..!! Είμαι σίγουρη όμως πως με βλέπει από εκεί που είναι και καμαρώνει όπως όλοι οι παππούδες για τα εγγονάκια τους.
Φιλιά πολλά και καλημέρες..



Το ντίρλα αναφαίρεται στο γεγονός ότι το φαγάκι μας περιέχει αρκετό κρασάκι!! Αν και εγώ προσωπικά δεν είμαι καθόλου «του κρέατος», το συγκεκριμένο πιάτο μπορώ να πω πως το τιμώ δεόντως!!



Ε όχι, πέστε μου τώρα!
Όταν βλέπετε αυτή τη φωτογραφία δε σας πιάνει κάτι;; Εμένα τουλάχιστον μού ’ρχεται  να «πιρουνίσω» την LCD :))
Το “El Clásico” της Ελληνικής κυριακάτικης κουζίνας!!
Επαναφέρει μνήμες (θυμάστε: 1 φορά την εβδομάδα κρέας κι αν…) από το παρελθόν, τότε που η Κυριακή ήταν «κοντή γιορτή»!!!!!
 
Έτσι και  τώρα, όταν τα «ξενιτεμένα» μου τέκνα επανέρχονται στη βάση τους, το σπίτι παίρνει άλλη όψη. 
Γιορτινή!!!
«Επιβάλλεται»  λοιπόν και το μεσημεριανό της Κυριακής (πριν την αναχώρηση), να είναι του απολύτου γούστου τους και δη, από τα “best of” !!
Ξέχειλη η καράφα με το κόκκινο, γεμίζει τα ποτήρια και το πανηγύρι γύρω απ το τραπέζι μόλις άρχισε...

Πάμε να σερβιριστούμε!!!





Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!
Ξέρω πως διανύουμε περίοδο νηστείας....αλλά τα μικρά μας συγχωρούνται νομίζω...

Ετοίμασα λοιπόν ένα πιάτο εύκολο και γρήγορο το οποίο ο μικρός μου βοηθός λατρεύει. 
Τα υλικά που αναφέρω αντιστοιχούν σε 2 πλούσιες μερίδες (με τσακώσατε....έφαγα και εγώ, αλλά από σήμερα τέλος το κρέας)!! 
Για περισσότερες μερίδες τα προσαρμόζετε αναλόγως.





Είναι εύκολο. Είναι νόστιμο. Είναι γρήγορο...άρα γίνεται αυτόματα και αγαπημένο!! Πάμε να το ετοιμάσουμε λοιπόν.


Να φάμε και κανένα όσπριο! 
Πολύ στον μεζέ το'χουμε ρίξει τελευταία. 
Βέβαια και το συγκεκριμένο όσπριο το χει το μεζεδάκι του..αλλά το'χει μέσα!! 
Αμ τί νομίζατε? Απλές φακές θα τρώγαμε?? 
Αμ δε!


Ξέρω, ξέρω έχω «τεμπελιάσει» τώρα τελευταία. Όλο τα κορίτσια της παρέας βάζω μπροστά για να …βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Δε λουφάρω όμως!! Αλήθεια λέω. Διευρυμένα ενδιαφέροντα και υποχρεώσεις προσωπικές και επαγγελματικές (Πες Μαρία Μας., πες!!) μου κλέβουν πολύτιμο χρόνο κυρίως από την επιμέλεια των αναρτήσεών μου!!!!
Με τη σημερινή «καθαρίζω» για καμιά βδομάδα και ετοιμάζω ένα μεγάλο αφιέρωμα στα ... «δάνεια» !!!!
Με όσους και όσες επικοινώνησα μέσω fb για μια πρώτη εκτίμηση διαθέσεων σχετικά με την εκδήλωση που έχουμε στα σκαριά, θέλω να πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ για τις άμεσες και ενθουσιώδεις αντιδράσεις και εντός της εβδομάδας που θα οριστικοποιήσω τις …τεχνικές λεπτομέρειες, θα προβώ σε επίσημες ανακοινώσεις!!!! Μείνετε στο ακουστικό σας!!!!!
Το φαγάκι μας σήμερα, είναι από εκείνα τα κλασικά στα παλιά Κυριακάτικα τραπέζια, που ονειρευόμασταν ολόκληρη την εβδομάδα. Μοσχομύριζε το σπίτι, μέχρι έξω στο δρόμο. Κοπιάστε να δοκιμάσετε και μη κάνετε τσιγκουνιές ...στο ψωμί!!!



Τα γλυκά μπορούν να περιμένουν λίγο ακόμα!! 
Ένα φαγάκι απλό, καθημερινό, που με τη συνοδεία ενός καλού ( Σαμιώτικου ) κρασιού, μεταμορφώνεται στη στιγμή σε γιορτινό!!!  




«Εσκαλόπ» λέγεται φέτα κρέατος ή πουλερικού που το έχουμε χτυπήσει για να γίνει λεπτό!! Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, όχι πολλά, η κατάληξή τους ήταν στο τηγάνι, παναρισμένα με αλεύρι αυγό και γαλέτα. Σπουδαίο πιάτο, αλλά κουραστικό τουλάχιστον για μένα. Από τότε που ανακάλυψα τον 3ο δρόμο για το «σοσιαλισμό» (άσχετο) έγιναν εξίσου ποθητά κι αγαπημένα. Η γέμιση δεν είναι ίδια κάθε φορά. Η σημερινή εκδοχή έχει να κάνει και με την πληθώρα των υλικών που έτυχε να βρίσκεται στον ψυκτικό θάλαμο της οικίας μου. Συστήνεται με άκρατο ενθουσιασμό!!!






Μιλώντας στο τηλέφωνο με την θεία από την Κέρκυρα, πήρα την ιδέα για το σημερινό φαγητό. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα φτιάξει ποτέ γίγαντες με αυτό τον τρόπο αλλά μπορώ να πω ότι για ακόμα μια φορά είχε απόλυτο δίκιο.!!! Πιάτο νοστιμότατο και χορταστικό.





Όταν ο καιρός είναι στη βροχή, καταφεύγω πάντα σε συγκεκριμένα φαγητά. Φασολάδα, γίγαντες, φακές, ρεβιθάδα, σπανακόρυζο, άγρια χόρτα με σαρδέλες ψητές κλπ.
Για όλα «φταίνε» τα παιδικά βιώματα …
Είχα αγοράσει πρόσφατα σπανάκι για πίτα, αλλά ο καιρός με έσπρωξε και το ‘φτιαξα με ρύζι :)





Μια Κυριακάτικη συνταγή για μια Φθινοπωρινή Δευτέρα!!

ΥΛΙΚΑ
1 κόκορας 1½ κιλό
4 κτσ ελαιόλαδο
1 κρεμμύδι ξυσμένο
2 κτσ αλεύρι
½ φλιτζάνι brandy
1 ½ φλιτζάνι κόκκινο κρασί
½ φλιτζάνι λιαστό μοσχάτο
2 σκελίδες σκόρδο
1 κτσ πελτέ ντομάτας
Αλατοπίπερο
Μαϊντανό θυμάρι ρίγανη & 1 δαφνόφυλλο




Πρώτη και ίσως τελευταία συνταγή για τον Αύγουστο, ένεκα της επικείμενης αναχώρησης για τα πάτρια εδάφη (πλέον). Ίσως βέβαια μου κάνουν καμιά έκπληξη τα συνεταίρια μου και δε βαρεθείτε να σερβίρεστε τας κεμπάπ όλο το μήνα!!! Βλέπουμε…
Το φαγητό αυτό, μου φέρνει πάντα στο μυαλό, κυριακάτικα μεσημέρια με όλους ή σχεδόν όλους (αφού ο πατέρας μου ταξίδευε) γύρω από το τραπέζι, την καράφα με το βαρελίσιο κρασί του μπάρμπα Ξενοφώντα στη μέση, και το καλοσχηματισμένο βουναλάκι από το σχήμα της κούπας του ρυζιού, γαρνιρισμένο με τη σάλτσα και το ψιλοκομμένο κρέας.
Το έφτιαξα πρόσφατα και είχε τόση γλύκα στη γεύση του, λες και κουβαλούσε μαζί του όλες τις αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια στη Σάμο.








Ο χασάπης μου ο κ. Γιώργος, φιλόσοφος εκ πεποιθήσεως (έχουμε κάνει ατελείωτες συζητήσεις επί παντός επιστητού), λάτρης του Λαϊκού, του ρεμπέτικου και του Β’ Προγράμματος, μου έχει πει ότι κάθε κομμάτι κρέας είναι κατάλληλο για συγκεκριμένο φαγητό.
Η πλάτη κάνει για όλα!!! 








Με τις Γιορτές, τις ευχές και τις βασιλόπιτες, μας έπιασε μια «χαλαρότις» ένα πράμα :) 
Μου λέει κι ο φίλος μου ο Γιάννης χθες το βράδυ "άντε δε θα βάλεις καμιά συνταγή;", είχα φωτογραφήσει το μεσημεριανό φαγητό και να το στην cucina!! 
Μου είχε «μυρίσει» από μέρες φαγητό κατσαρόλας και δη, λεμονάτο.
Πήρα από το χασάπη μας τον κ. Γιώργο 1κιλό μοσχαράκι κιλότο και 1 φέτα νουά και επιδόθηκα στα παρακάτω :





Λιτό, θρεπτικό, πεντανόστιμο, εύκολο φαγάκι, που το απολαμβάνουμε με τα μάτια κλειστά!



kokkinisto1UC
Υλικά
1,200 κιλό μοσχάρι (κιλότο ή ποντίκι) σε μικρές μερίδες
Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο «ΕΛΙΑ»
2 ώριμες ντομάτες περασμένες στον τρίφτη
2 μεσαία κρεμμύδια
2 σκελίδες σκόρδο
3 καρότα μικρά
¼ κιλό φρέσκα μικρά μανιτάρια
1 πράσινη πιπεριά
1-2 κουταλιές πελτέ ντομάτας
1 κούπα κρασί NECTAR SAMOS
1 φύλλο δάφνης
1 κτγ ζάχαρη
1 κτσ αλεύρι
1 κούπα ζεστό νερό
αλάτι, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά