una cucina: ΣΑΜΟΣ

una cucina

Καλωσορίσατε στην κουζίνα μας!!
Εδώ, οι μυρωδιές, τα αρώματα, οι δοκιμές, οι εικόνες, οι προσδοκίες, ανταμώνουν αρμονικά και μας οδηγούν σε παράδεισο γευστικών ηδονών!
Δείτε και μόνοι σας ;)

food n' eros
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΑΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΑΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων



Γιώργο σου γράφω άλλη μια συνταγή που εμάς μας αρέσει πολύ! Είναι πάλι κουλουράκια νηστίσιμα..... Αν δεν έχεις αυτή την συνταγή κάνε μια δοκιμή !!!
Και την έκανα και βγήκαν υπέροχα !!!!!! Πολύ τρυφερά και πολύ γευστικά !!!!!!

ΥΛΙΚΑ
1 κούπα τσαγιού λάδι καλό ή σπορέλαιο,
1/2 κούπα κρασί γλυκό Σαμιώτικο,
1/2 κούπα ζάχαρη,
1/2 κούπα σουσάμι ψημένο και λεπτοκομμένο,
2 κτγ κανέλα
1/2 κουταλάκι σόδα
1 φακελάκι μπέικιν
3 κούπες αλεύρι

Σουσάμι ή ζάχαρη χοντρή από πάνω!!

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Χτυπάμε στον κάδο του μίξερ το ελαιόλαδο, τη ζάχαρη, το ψημένο σουσάμι, το σαμιώτικο κρασί και την κανέλα.

Ανακατεύουμε το αλεύρι με το μπέικιν και τη σόδα και τα προσθέτουμε στο μίξερ.

Ζυμώνουμε ελαφρά μέχρι να πάρουμε μια μαλακή υγρή ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια.

Αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί λίγη ώρα

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 175°C

Στρώνουμε λαδόκολλα στο ταψί

Γεμίζουμε ένα πιάτο με σουσάμι (ή χοντρή ζάχαρη)

Χωρίζουμε τη ζύμη σε τέσσερα μέρη και φτιάχνουμε μακρόστενα μπαστούνια

Τα χαράζουμε με ένα μαχαίρι, κόβουμε κομμάτια στο μέγεθος μεγάλου καρυδιού και πλάθουμε σε επιθυμητά σχέδια

Τα βουτάμε στο σουσάμι, τα ακουμπάμε στη λαδόκολλα και φουρνίζουμε


Ψήνουμε για 20 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσουν


Τα αφήνουμε να κρυώσουν και απολαμβάνουμε!!!

Καλή επιτυχία!!!




Το καλντερίμι, καρσί απ’ την εξώπορτα της αυλής, οδηγούσε χωρίς παρέκκλιση στο φούρνο. Δύσκολα λοξοδρομούσες. Οι μυρωδιές δυνατές και προκλητικές σε τραβούσαν κοντά. Και τις Γιορτές, πανδαισία αρωμάτων χρωμάτων και γεύσεων.
Κολοκυθόπιτες γλυκές στου Αϊ Νικόλα τη χάρη, μακαρόνες (μελομακάρονα) μπακλαβάδες κουραμπιέδες και βασιλόπιτες τα Χριστούγεννα. Αράζαμε πάνω στους πάγκους και διαβάζαμε περιοδικά κι εφημερίδες απ αυτά που είχαν για να τυλίγουν τα ταψιά. Οι πέτρες και οι τοίχοι πυρωμένοι από το πρωί μας κρατούσαν για ώρες ζεστούς.
Απόσπασμα από τον Μπάλο 

Κουμέικα Σάμου, δεκαετία του 60: Αυτή τη "γεύση" έχω κρατήσει από τις μακαρόνες των Χριστουγέννων!!!

ΥΛΙΚΑ
(περίπου 45 τεμ)

1 κούπα λάδι
1 κούπα ζάχαρη
1 κούπα χυμό πορτοκάλι
1 κτγ σόδα μαγειρική
1 κτγ μπέικιν
ξύσμα πορτοκαλιού / λεμονιού
1 κτγ κανέλα 
1/2 κτγ γαρύφαλλο
660 γραμ αλεύρι γοχ
340 γραμ αλεύρι κίτρινο (ή ντόπιο από το μύλο)

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Σε μια λεκάνη χτυπάμε το λάδι με την ζάχαρη.
Προσθέτουμε την σόδα που τη διαλύουμε στο χυμό πορτοκάλι.


Ρίχνουμε το ξύσμα, το μπέικιν και τα μπαχαρικά

Σιγά – σιγά προσθέτουμε το αλεύρι.

Δεν ζυμώνουμε για πολύ ώρα, γιατί θα γίνουν σφιχτά.
Το ζύμωμα γίνεται με το χέρι, μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά μεταξύ τους.
Ανάβουμε το φούρνο στους 170oC στον αέρα.

Στρώνουμε λαδόκολλα σε 2 ταψιά.


Πλάθουμε σε μικρό οβάλ σχήμα τα πιέζουμε πάνω στην ανάγλυφη επιφάνεια του τρίφτη και τα τοποθετούμε στη λαδόκολλα.


Ψήνουμε για 25 λεπτά, μέχρι να αποκτήσουν έντονο χρυσαφί χρώμα.

Τη συνταγή μου την έδωσε η μάνα μου!! 

Της την έδωσε η Σταματία, που την είχε από τη μάνα της ...!!!
Ολόθερμες ευχές!!!!






για να θυμόμαστε τις γεμάτες πολιτισμό ασχολίες μας με την φύση και τα γλυκά της !! (Κατερινα Κουτσουγερα)

Οδηγίες
" Πρέπει να βρεις πρώτα τη συκιά και να την αλώσεις....
Έχει μια καλή στο κτήμα του μπαμπά.....
Θα κόψεις τα σύκα μικρά και άγουρα.
Προσοχή... Βάλε γάντια....

Εκτέλεση
Θα τους καθαρίσεις λίγο τους πωπούς τους και θα τα τρυπήσεις σε τρία σημεία.
Θα βάλεις νερό να βράσει και θα τα ρίξεις να βράσουν για 10 λεπτά.
Τα στραγγίζουμε αφού κρυώσουν μπορείς να τους βάλεις αμύγδαλο η φιστίκι στον πωπό.
Επίσης κάρφωσε σε ορισμένα και ένα γαρύφαλλο.

Στα 50 σύκα θέλω
2 κιλά ζάχαρη κι 6 Φλιτζάνια νερό.
Αν και νομίζω ότι είναι λίγο υπερβολικό.
Βάλ' τα όλα μαζί να βράσουν για 15 λεπτά.
Εγώ έβαλα και μισό Κουταλάκι κιτρικό οξύ αντί για λεμόνι.
Θα το αφήσεις όλο το βράδυ στην κατσαρόλα.
Την επόμενη θα τα βράσεις για 10 λεπτά ακόμη.
Τα βάζεις σε αποστειρωμένα βάζα.

Φιλάκια." .......

Δε συνηθίζω να ανεβάζω συνταγές που δεν έχουν περάσει από τον πάγκο μου, αλλά όταν διάβασα την ανάρτηση της κυρίας Κατερίνας, μου άρεσε πάρα πολύ το ύφος της γραφής, έτσι που ξέφευγε από τα συνηθισμένα και είπα να την ποστάρω κι εδώ για να μείνει!

Η φωτογραφία προέρχεται από το site: www.kosinfo.gr



Συνταγή: Μελάμφυλλος Πάτρα 

ΥΛΙΚΑ
4 κούπες αλεύρι
2 κτγ μπέικιν
1/2 κτγ σόδα μαγειρική
2/3 κούπας ελαιόλαδο
1/4 κούπα(+)* μαργαρίνη soft
2/3 κούπας ζάχαρη
1/2 κούπα ρετσίνα (ΣΑΜΟΥ)
2 κτγ κανέλα

σουσάμι - μαυροκούκι για πασπάλισμα

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Χτυπάμε στον κάδο του μίξερ το ελαιόλαδο, τη μαργαρίνη, τη ζάχαρη, τη ρετσίνα και την κανέλα.

Ανακατεύουμε το αλεύρι με το μπέικιν και τη σόδα και τα προσθέτουμε στο μίξερ.

Ζυμώνουμε ελαφρά μέχρι να πάρουμε μια μαλακή υγρή ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 175°C

Στρώνουμε λαδόκολλα σε 2 ταψιά

Γεμίζουμε ένα πιάτο με σουσάμι

Κόβουμε κομμάτια από τη ζύμη σε μέγεθος μεγάλου καρυδιού και πλάθουμε σε επιθυμητά σχέδια

Τα βουτάμε στο σουσάμι και τα ακουμπάμε στη λαδόκολλα

Μόλις γεμίσουμε το πρώτο ταψί, φουρνίζουμε


Ψήνουμε για 20 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσουν

Ε, ψιτ, δεν καθόμαστε.... ετοιμάζουμε τη δεύτερη φουρνιά επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία.

Εν τω μεταξύ μοσχοβολάει ο τόπος!!!!!!

Τα αφήνουμε να κρυώσουν και αναλαμβάνουμε δράση!!!
Από τα πιο νόστιμα και τρυφερά κουλουράκια που έχετε δοκιμάσει ποτέ!!!!

*και λίγη ακόμα (62 γραμ) 



Αγαπημένη, παραδοσιακή, γευστική, θρεπτική γλυκιά κρέμα από βρασμένο σιτάρι και ταχίνι, με ξηρούς καρπούς και φρούτα.

Αναφέρεται και με άλλες ονομασίες (Βαρβάρα, κολυβόζουμο) πανελλαδικά και φτιάχνεται σε περιόδους νηστείας ή σε θρησκευτικές γιορτές (πχ 21 Νοεμβρίου).

Στη Σάμο, προσφέρεται στα σπίτια του χωριού, μέσα σε μεγάλες, ειδικές για την περίσταση κούπες, όταν τελείται μνημόσυνο.

Ήταν η αγαπημένη μου κρέμα όταν ήμουνα μικρός, γι' αυτό και παρακαλούσα να έχει συνέχεια  ...μνημόσυνα!!

Με τα χρόνια η γεύση της, έγινε μακρινή ανάμνηση, μέχρι που ανακάλυψα πρόσφατα μια παλιά συνταγή της πατριώτισσας μου της Ελένης και την έφτιαξα στην αρχή δοκιμαστικά.
Αυτό ήταν!!!
Όλη η οικογένεια μου, έμαθε να τρώει σταρόζουμο και μάλιστα να το ζητάει επιτακτικά :)

Η εκτέλεση βασίστηκε στην αρχική συνταγή, με μερικές γευστικές προσαρμογές των υλικών.

Πάμε να το φτιάξουμε

ΥΛΙΚΑ
250 γρ. σιτάρι
1 κούπα αλεύρι καβουρδισμένο
1 κτΣ κύμινο καβουρδισμένο
1 - 1½ κούπα ζάχαρη
1 κούπα ταχίνι
1 κούπα καρύδια ψιλοκομμένα
1 κούπα αμύγδαλα καβουρδισμένα και ψιλοκομμένα
1 κούπα σουσάμι καβουρδισμένο
½ κούπα σταφίδα μαύρη
Μερικά ξερά σύκα, κομμένα σε μικρά κομμάτια
1 ρόδι (τους σπόρους)
Κανέλα για το πασπάλισμα

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Πλένουμε το σιτάρι και το βάζουμε από βραδύς σε 2 λίτρα ζεστό νερό να φουσκώσει.
Την επόμενη το βράζουμε με το ίδιο νερό μέχρι να σκάσει το σιτάρι.
Βγάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και την αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει.


Καβουρδίζουμε το αλεύρι στο φούρνο (το βάζουμε σε ένα ταψί και το ψήνουμε στους 150 μέχρι να πάρει ανοιχτό καφέ χρώμα) ή σε τηγάνι.
Στη συνέχεια καβουρδίζουμε το κύμινο, το σουσάμι και τα αμύγδαλα

Αλέθουμε στο blender τη μισή ποσότητα από το βρασμένο σιτάρι με λίγο από το ζουμί του μέχρι να γίνει χυλός και το επαναφέρουμε πάλι στην κατσαρόλα.

Σε ένα μπολ διαλύουμε το αλεύρι, προσθέτοντας του λίγο λίγο από το κρύο ζουμί προσέχοντας να μη σβολιάσει.
Βάζουμε την κατσαρόλα στη φωτιά να πάρει βράση και προσθέτουμε το αλεύρι και τη ζάχαρη.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά και ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα μέχρι να πήξει και να γίνει μια ελαφριά κρέμα.
Αποσύρουμε την κατσαρόλα και προσθέτουμε τις σταφίδες, λίγο από το σουσάμι και το κύμινο.

Βάζουμε το ταχίνι σε μια βαθιά κούπα. Το αραιώνουμε προσθέτοντας σιγά σιγά κρύο νεράκι και ανακατεύουμε μέχρι να γίνει αραιή κρέμα.
Στη συνέχεια το ρίχνουμε λίγο λίγο στην κατσαρόλα να ενσωματωθεί με τα άλλα υλικά, ανακατεύοντας ζωηρά.
Βάζουμε πάλι την κατσαρόλα στη φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς.
Μόλις πάρει βράση την αποσύρουμε οριστικά.

Αναμιγνύουμε τους ξηρούς καρπούς με το σουσάμι.

Σερβίρουμε σε μπολάκια την κρέμα και πασπαλίζουμε με τα ξηροκάρπια, τα σύκα, το ρόδι και την κανέλα.





Ο Δεκέμβρης είναι έτσι κι αλλιώς, μήνας γιορτινός! Οι πρώτες μέρες του, είχαν πάντα για μένα ιδιαίτερα πανηγυρικό χαρακτήρα, αφού στις 6 γιόρταζε και γιορτάζει, η εκκλησία του χωριού μου, ο Άγιος Νικόλαος.
Παλιότερα, ήταν ίσως και το μεγαλύτερο σε έκταση πανηγύρι των Κουμεΐκων, γιατί  εκτός από τα όργανα στα καφενεία, την αργία στο σχολείο, τα σημαιάκια και τα λαμπιόνια στον περίβολο του ναού, το χαλβά του μπακάλη που μας κέρναγαν στο κοινοτικό κατάστημα, τους πλανόδιους με τους πάγκους γεμάτους παιχνίδια, γλυκά, γλειφιτζούρια "κοκοράκια" τις υπέροχες χρωματιστές και αρωματικές χειροποίητες καραμέλες και τα καραμελωμένα φιρίκια, τον τόνο της ημέρας, έδιναν την παραμονή οι φούρνοι στις γειτονιές, που μοσχοβολούσαν από τις λαμαρίνες με τις ψημένες στριφτές, γλυκές κολοκυθόπιτες, το επίσημο κέρασμα της γιορτής.



«Πτάκια» : έτσι λέμε στα Κουμέικα της Σάμου τα τηγανιτά πιτάκια, πιταράκια, μπουρεκάκια με γλυκιά κολοκύθα, αυγά, και τυρί φέτα.

Σήμερα, αν και η μέρα που ξημέρωσε με γέμισε θλίψη και πίκρα για το χαμό ενός αγαπημένου προσώπου, θέλοντας να ξεγελάσω το μυαλό μου από τα δύσκολα, κάθισα να αποτυπώσω στο γραπτό τη συνταγή που μου είπε η μάνα μου στο τηλέφωνο πάνω κάτω..

Πάμε λοιπόν:

ΥΛΙΚΑ
Α. Για το φύλλο
500 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις και λίγο ακόμα για το άνοιγμα του φύλλου
1 κουπάκι του καφέ ελαιόλαδο
1 κουπάκι του καφέ ξύδι
1 κτγ μπέικιν
Λίγο αλάτι
1 κούπα νερό περίπου

Β. Για τη γέμιση
1 κιλό γλυκιά κόκκινη κολοκύθα ( ψίχα )
2 αυγά
300-400 γρ φέτα τριμμένη (να «φαίνεται» λέει η μάνα μου)
πιπέρι
2 - 3 κτΣ φρυγανιά τριμμένη (για τα υγρά)

Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα.

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Ετοιμάζουμε τη γέμιση: 
Κόβουμε την κολοκύθα σε φέτες και την καθαρίζουμε. 
Βράζουμε τα κομμάτια της ψίχας για λίγη ώρα σε νερό να μαλακώσουν.
Τα σουρώνουμε σε τρυπητό να στραγγίσουν καλά κι όταν κρυώσουν εντελώς τα στύβουμε με το χέρι.
Τα βάζουμε σε μια λεκανίτσα μαζί με τα υπόλοιπα υλικά της γέμισης και ανακατεύουμε καλά.

Ετοιμάζουμε τη ζύμη:
Ανακατεύουμε το αλεύρι με το λάδι και το ξύδι μέχρι να σχηματισθούν  ψίχουλα, προσθέτουμε το αλάτι και το νερό σταδιακά και ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μια ζύμη που να μη κολλά στα χέρια. 
Αφήνουμε να ξεκουραστεί για λίγη ώρα.  

Ανοίγουμε μέτριο φύλλο (αν χρησιμοποιείσετε μηχανή, πρώτο πέρασμα στο 2 και μετά στο 6) και κόβουμε τετράγωνα φυλλαράκια περίπου 10x10 εκατοστά.



Βάζουμε μια κουταλιά γέμιση σε καθένα και τα κλείνουμε σε φακελάκια.

Τα τηγανίζουμε σε καυτό λάδι. 
Τα γυρίσουμε και από τις δύο μεριές και τα αφήνουμε σε χαρτί κουζίνας.

Τα σερβίρουμε αφού τα πασπαλίσουμε με τριμμένο τυράκι (κεφαλοτύρι, ξερή μυζήθρα κλπ)

Είναι υπέροχα, πολύ νόστιμα και απολαυστικά.



Τι λένε σ’ αυτές τις περιπτώσεις;; 
«Να ‘μαι κι ήρθα!!», «Χρόνια και ζαμάνια!!!», «Καλώς τονε τον ..Κωσταντή», ή ««Καλώς τονε κι ας άργησε..» 
Θα πω το τελευταίο!!!!! (το «σαν τα χιόνια» το έγραψε πριν 2 μήνες η Μαρία στην τελευταία της ανάρτηση)
Καλωσόρισα λοιπόν και καλώς σας βρήκα!!!
~*~
Η υπόθεση του "έργου" : Καλοκαιράκι στο νησί, με τις διακοπές να μετρούν τις τελευταίες τους μέρες κι είμαστε πρωί πρωί στο «Καλάμι». 
Μπροστά μας ο κόλπος του Βαθιού και το καράβι της γραμμής που έχει δέσει απέναντι στο «Μαλαγάρι». 
Το αεράκι που φυσάει απ του «Μπέη» δεξιά μας, περνάει μέσα από τις καλαμιές και τις κάνει να χορεύουν νωχελικά. Καθόμαστε κάτω απ το ίσκιο της μεγάλης ελιάς. 
Δεν περνούν 5 λεπτά και κάνουν την εμφάνισή τους οι γείτονες. 
«Βρε Γιώργο, θα φύγετε και δε σας κέρασα ένα γλυκό… Καθίστε λίγο κι έρχομαι» λέει η Γιώτα. Σε λίγο εμφανίζεται πάλι κρατώντας ένα πιάτο με 5 ατομικά κομμάτια γαλακτομπούρεκο!!
«Καλά, έγινε χαμός φέτος το καλοκαίρι μ’ αυτό το γλυκό» μου λέει. Στο άλλο χέρι κρατάει το χαρτί με τη συνταγή. «Είναι της Κατίνας η συνταγή!! Όταν φύγετε αφήστε μου το πιάτο, κάτω από τη συκιά»
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν λίγα λεπτά αργότερα. Σωστά το παρατηρήσατε τα κομμάτια είναι λιγότερα… πού πήγαν άραγε τα υπόλοιπα;;;
Το πιάτο το επιστρέψαμε σε λίγη ώρα, άδειο και καθαρό!!!!
Η συνταγή είναι (σχεδόν) κατά λέξη μεταφορά από το χειρόγραφο.
Υλικά
1 κιλό γάλα πλήρες
200-250 κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά
200-230 γραμμ. Ζάχαρη (ανάλογα πόσο θέλουμε)
100 γραμμ. σιμιγδάλι ψιλό
3 αβγά + 2 κρόκοι
2 βανίλιες 
1 + ½ πακέτο φύλλο λεπτό για γλυκά
Βούτυρο φρέσκο (Κερκύρας ή άλλο)
3-4 ταψάκια αλουμινίου μιας χρήσης 28x17 εκ.
Εκτέλεση
Από το βράδυ: Βάζουμε σε μεγάλη κατσαρόλα το γάλα με την κρέμα γάλακτος να βράσουν.
Χτυπάμε στο μίξερ τα αβγά με τη ζάχαρη σε χαμηλή κάπως ταχύτητα για 10 λεπτά μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέτουμε το σιμιγδάλι και τη βανίλια και χτυπάμε λίγο ακόμη.
Παίρνουμε με κουτάλα λίγο-λίγο το μείγμα των αβγών και το προθέτουμε τμηματικά στην κατσαρόλα ανακατεύοντας συνεχώς με μεγάλη ξύλινη κουτάλα ή σύρμα. Εναλλακτικά, προσθέτουμε στο μίξερ καθώς δουλεύει, λίγο-λίγο το μείγμα του γάλακτος.
Αφού βράσουμε το μείγμα μέχρι να κάνει φουσκάλες, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και σκεπάζουμε με μεμβράνη την κρέμα. Αφήνουμε να κρυώσει και τη βάζουμε στο ψυγείο.
Δεύτερη μέρα: κόβουμε τα φύλλα στη μέση κατά πλάτος. 
Λιώνουμε το βούτυρο. Όπως είναι τα φύλλα, ξεκινάμε και αλείφουμε με πινελάκι το πάνω-πάνω.
Το διπλώνουμε στην αρχή του 7-8 εκ. (στο μάκρος). Βάζουμε σ’ αυτό το πλάτος μια αρκετά μεγάλη κουταλιά, ίσως και 2 από το μείγμα της κρέμας. Διπλώνουμε τα πλαϊνά κατά μήκος και φτιάχνουμε ρολάκι.
Τα τοποθετούμε ένα-ένα κάπως αραιά, για να μπορούν να ψηθούν και στο πλάι τους.
Λιώνουμε ξανά το βούτυρο και τα αλείφουμε από πάνω.
Να τα φάμε όλα μαζεμένα δε γίνεται..!! έχουν και πολύ πλούσια υλικά (χοληστερίνη!!).
Βάζουμε τα ταψάκια στον καταψύκτη μέσα σε νάιλον σακούλα ή στις θήκες των ταψιών και όποτε θέλουμε ψήνουμε ένα ταψάκι, κατευθείαν από την κατάψυξη στο φούρνο.
Ψήνουμε σχεδόν 1 ώρα (συνολικά), στην αρχή στους 200o C  στον αέρα και μετά στους 180ο C μέχρι να ροδίσουν.
Στο μεταξύ ετοιμάζουμε το σιρόπι γιατί θέλουν καυτό το ένα και καυτό το άλλο.
Σιρόπι για κάθε ταψάκι
250-300 γραμμ. Ζάχαρη (καλύτερα 250)
150 γραμμ. Νερό
2 κουταλιές της σούπας γλυκόζη
Λίγη βανίλια
Λίγη κανέλα (ξυλάκι)
Είναι ξεκούραστο γιατί γίνεται σε δυο φάσεις, 100% πετυχημένο, και ψήνεις όποτε θες, όσο θες, ακόμα και λίγα κομμάτια, για να σερβίρεις κάποιους που σου ήρθαν ξαφνικά.

Προσωπική άποψη: !!!!!!!!!!!!!!!



Α, παραλίγο να το ξεχάσω.... Τα γλυκά πεσκέσια δε σταμάτησαν στο γαλακτομπούρεκο. Πήραμε μαζί μας μαρμελάδα σύκο και γλυκό τριαντάφυλλο από την Τώνια, μαρμελάδες σύκο και βερίκοκο από τη Γιώτα και γλυκό βύσσινο από τη μαμά μου. 
Όλα υπέροχα!!!! 
Πολλά φιλιά και στις τρεις κυρίες :)   


Όποιος έχει ταξιδέψει στη Σάμο, γνωρίζει πως πέρα από τα αμέτρητα, πανέμορφα ακρογιάλια με τις πεντακάθαρες θάλασσες και τις εκπληκτικές αμμουδιές, το ανάγλυφο του νησιού χαρακτηρίζεται από τους δυο μεγάλους ορεινούς όγκους  του Κέρκη και του Καρβούνη στις πλαγιές των οποίων, πέρα από την ιστορία του τόπου, τους μύθους, τους θρύλους, τα ξωτικά και τις νεράιδες, κρύβεται ένας υπέροχος κόσμος, που περιμένει τον υποψιασμένο επισκέπτη να τον ανακαλύψει και να γευτεί τη σπάνια ομορφιά του.

Τα Κονταίικα είναι ένα μικρό χωριό, χτισμένο στη Β.Δ. πλευρά του Καρβούνη.
Απέχει περίπου 7 χιλιόμετρα από το Καρλόβασι.
Το όνομα φαίνεται πως προέρχεται από τον πρώτο οικιστή, κάποιο Κοντό, που η παράδοση τον θέλει ως καταγόμενο από το διπλανό Πλάτανο.
Χωριό με αξιόλογη γεωργική παραγωγή και ανθρώπους που γνωρίζουν καλά την τέχνη της γης. Εκτεταμένες αμπελοκαλλιέργειες, ελιές, κηπευτικά και σιτηρά. Παλιότερα καλλιεργούνταν με επιτυχία ο καπνός. Βρίσκεται σε μια καταπράσινη περιοχή με δάση από πεύκα και κυπαρίσσια, εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς.

Η πλατεία του αποτελεί δείγμα νησιωτικής αρχιτεκτονικής και συγκεντρώνει πολύ κόσμο.
Το χωριό φημίζεται για το κρασί του, τα σουβλάκια του, τη μυρωδάτη «σούμα» και το ντόπιο του αλεύρι.
Πάνω από την πλατεία, σε μια πεζούλα βρίσκεται ένα παραδοσιακό πέτρινο δίπατο σπίτι, στο ισόγειο του οποίου, λειτουργεί ο μύλος του χωριού. Μπαίνοντας σε «πνίγει» η μυρωδιά του κυπαρισσιού, από την ξυλεία που χρησιμοποιήθηκε στο κτίσμα. Μόλις δώσεις την παραγγελία σου στην ευγενική κυρία που έχει τη διαχείριση του μύλου,  βάζει μπρος τη μηχανή, αδειάζει το ντόπιο σιτάρι στη χοάνη και μια άλλη μυρωδιά, αυτή του φρέσκου αλευριού έρχεται να σε ξελογιάσει.
Όταν το «αφεντικό» μου είπε πρόσφατα, πως αγόρασαν αλεύρι από τα Κονταίικα (εξ ου και οι παραπάνω λεπτομέρειες) που το άλεσε επιτόπου η μυλωνού, θυμήθηκα πως στο ντουλάπι μου βρισκόταν ξεχασμένο από τον περασμένο Χειμώνα, ένα μικρό τσουβαλάκι αλεύρι, από τον ίδιο μύλο. Το χρησιμοποιώ κι εγώ κυρίως για την παρασκευή ψωμιού, αλλά τώρα, άλλα έβαλα στο νου μου.
Είπα : «Θα φτιάξω μπισκοτένια ζύμη για τυροπιτάκια και λουκανικοπιτάκια με το αλεύρι της μυλωνούς …»


Κατάδες : ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΓΛΥΚΟ ΣΑΜΟΥ

Πιτσιρικάς είχα «θέμα» με το συγκεκριμένο γλυκό…!
1ον δεν το έφτιαχνε η μάνα μου!! Στο σπίτι είχαμε πάντα μακαρόνες, μπακλαβά, κανταΐφι, «παπουτσάκια» και κουραμπιέδες Ν. Καρβάλης στο άσπρο σκληρό κουτί. Κατάδες ούτε για δείγμα! Δεν μου ήταν λοιπόν οικεία η γεύση. Αλλά δεν είχα «θέμα» από την "άγνωστη" γεύση. 
Η παρασκευή του συγκεκριμένου γλυκίσματος απαιτεί αρκετό «βούτυρο». Πήγαιναν οι γυναίκες στο μπακάλη και όταν ζητούσαν «βούτυρο», αυτός άνοιγε ένα μεγάλο ντενεκέ, έχωνε μέσα μια μεγάλη ξύλινη κουτάλα κι άφηνε πάνω σε μια λαδόκολλα ένα λιπαρό πράγμα άγνωστης προέλευσης. Αυτό είχε μεγάλη επίπτωση στη συνολική γεύση του γλυκού. Αν τύχαινε και είχαν ταγκίσει λίγο και τα καρύδια, ερχόταν κι έδενε το πράγμα «μια χαρά»!!
Αλλά ούτε αυτό ήταν η πραγματική αιτία που τους είχα πάρει με στραβό μάτι… Αλλού ήταν το πρόβλημα : Βγαίναμε στους δρόμους του χωριού μόλις σουρούπωνε τις παραμονές των Γιορτών να πούμε τα «Κάλαντρα» για το χαρτζιλίκι κι όταν πηγαίναμε σε καμιά γιαγιά, αφού μας έβαζε να τα πούμε όλα, στο τέλος αντί για το «προϋπολογισμένο» δίφραγκο, μας έδινε … κατάδες!!!! Πολύ θέλει να τους αντιπαθήσει κανείς ;))
Το 2008, παίρνοντας αφορμή από μια έκδοση, τοπικής αλυσίδας σούπερ μάρκετ, με παραδοσιακά φαγητά και γλυκά της Σάμου, έβαλα λίγο πριν κλείσω χρόνο στο Μπάλο μου, την ανάρτηση με τους Κατάδες της γιαγιάς Σταματούλας (είδατε που σας έλεγα, οι γιαγιάδες τους φτιάχνανε πάντα!!). 
Τον περασμένο μήνα έφτιαξα μισή δόση για να τους ξαναθυμηθώ!! Πήγα και μερικά κομμάτια στη δουλειά και τα σχόλια ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Η maria mas. ας πούμε ενθουσιάστηκε (αυτή βέβαια είναι στο κόλπο)!! Ο φίλος μου ο Πολ. τον «κατέβασε» με αρκετή νοσταλγία (τυχαίνει πατριώτης μου) παρόλο που πάντα προτιμούσε,απ ότι μου είπε, τα σιροπιαστά των Χριστουγέννων και στο τέλος αποφάνθηκε : «Πολύ καλός, αλλά η κυρία Ξένη (η μαμά του) τους κάνει καλύτερους!!»
«Συνταγή έχουμε ;» του είπα!!
«Αμέσως!!», αποκρίθηκε. Σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου και σε λίγη ώρα είχαμε τη συνταγή χειρόγραφη.

Την έφτιαξα πάλι δοκιμαστικά σε μικρότερη δόση και τελικά, είχε μεγάλο δίκιο : Η κυρία Ξένη τους κάνει καλύτερους !!!!






Η μητέρα μου σε νεαρή ηλικία, έφυγε από το χωριό και ήρθε στην Αθήνα για να μάθει ράψιμο. Έπιασε δουλειά σε έναν ονομαστό οίκο ραπτικής (της κυρίας Έλλης) στο Κολωνάκι, με πελατεία από το high society της πρωτεύουσας. Έγινε σπουδαία μοδίστρα!!
Ο σύζυγος της κυρίας Έλλης ήταν γνωστός ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας.
Όταν μετά από λίγα χρόνια επέστρεψε η μητέρα μου στο νησί, παντρεύτηκε και άνοιξε το δικό της ραφτάδικο. Εκεί έμαθαν ράψιμο και όλα τα κορίτσια του χωριού. Κάποιο καλοκαίρι ήρθαν και η κυρία Έλλη με τον άντρα της για διακοπές στο Μπάλο. Στην παραλία τότε βέβαια δεν υπήρχαν υποδομές για σίτιση και εστίαση. Υπήρχαν πολλές αποθήκες που χρησίμευσαν κάποια εποχή για το εμπόριο των κρεμμυδιών του λαδιού και των κάρβουνων της περιοχής και οι οποίες με ένα άσπρισμα, 5-6 ράντσα, 1 πετρογκάζ και 1 φανάρι μετατρέπονταν σε παραθεριστικές κατοικίες. Εκεί έμειναν λοιπόν κι αυτοί και το κατά-ευχαριστήθηκαν!!
Εντυπωσιάστηκαν από τον πλούτο της θάλασσας σε ψάρια όστρακα χταπόδια αχινούς! Χόρτασαν με γεμιστούς κολοκυθοανθούς φασολάκια και μπάμιες απ τα περβόλια. Γοητεύτηκαν από τα σύκα και τα σταφύλια από τα «Αλώνια». Ενθουσιάστηκαν με το ζυμωτό ψωμί, τις τηγανίτες και τα ντόπια παξιμάδια!!!
Σεπτέμβρη μήνα έφτασε και το τηλεγράφημα στο σπίτι : «ΠΕΙΝΑΜΕ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΞΙΜΑΔΙΑ ΕΛΛΗ – ΝΟΤΗΣ»
Η εκπληκτική τους γεύση δεν άφησε ποτέ, κανέναν ασυγκίνητο!!! Τότε βέβαια, έκρυβε μέσα της όλο τον κόπο, τη δυσκολία παραγωγής των πρώτων υλών, αλλά και την αγνότητά τους: Να οργώσεις, να σπείρεις, να θερίσεις, να αλωνίσεις, να αλέσεις, να κοσκινίσεις, να ζυμώσεις, να φουρνίσεις, να παξιμαδιάσεις. Ο φούρνος της Καλμούκαινας, άναβε κάθε μέρα! Μοσχομύριζε όλη η γειτονιά.

Ακόμα και σήμερα όμως που οι πρώτες ύλες κρύβουν μέσα τους τον κόπο άλλων και η αγνότητά τους κάποιες φορές αμφισβητείται, τα σαμιώτικα παξιμάδια συνεχίζουν να συναρπάζουν!!!
Η συνταγή που ακολουθεί είναι της μητέρας μου. Έβαλα όμως κι εγώ λίγο το χεράκι μου : οι φωτό είναι δικές μου :))) (gvarvakis)



Για τα καλωσορίσματα μετά τις άδειες, για τις επιτυχίες των παιδιών μας (του δικού μου και των δικών σας) στις εξετάσεις, για τη μακρινή απουσία από τις σελίδες μας, άνοιξα σήμερα τα βαζάκια με τα γλυκά της Τώνιας και σας...αφήνω να δοκιμάσετε…




Πρώτη και ίσως τελευταία συνταγή για τον Αύγουστο, ένεκα της επικείμενης αναχώρησης για τα πάτρια εδάφη (πλέον). Ίσως βέβαια μου κάνουν καμιά έκπληξη τα συνεταίρια μου και δε βαρεθείτε να σερβίρεστε τας κεμπάπ όλο το μήνα!!! Βλέπουμε…
Το φαγητό αυτό, μου φέρνει πάντα στο μυαλό, κυριακάτικα μεσημέρια με όλους ή σχεδόν όλους (αφού ο πατέρας μου ταξίδευε) γύρω από το τραπέζι, την καράφα με το βαρελίσιο κρασί του μπάρμπα Ξενοφώντα στη μέση, και το καλοσχηματισμένο βουναλάκι από το σχήμα της κούπας του ρυζιού, γαρνιρισμένο με τη σάλτσα και το ψιλοκομμένο κρέας.
Το έφτιαξα πρόσφατα και είχε τόση γλύκα στη γεύση του, λες και κουβαλούσε μαζί του όλες τις αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια στη Σάμο.






Η σημερινή ανάρτηση έχει μεγάλη εισαγωγή, γι αυτό όποιος βαριέται να διαβάσει, ας το δηλώσει από τώρα κι ας μπει αμέσως στο «ψητό» (εδώ … στο τηγανιτό!!)
Είχα ξεκινήσει τον περασμένο μήνα να κάνω ένα αφιέρωμα στη ζύμη και τα προϊόντα της. Με τις δυσάρεστες καταστάσεις που βίωσα, πήγε λίγο πίσω το project (sic!!) αλλά νομίζω ότι τώρα είναι μια καλή στιγμή, να το ξαναπιάσω από εκεί που το άφησα.
Στο χωριό μου, τα Κουμέικα της Σάμου, ο κόσμος παλιότερα ασχολιόταν κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη θάλασσα. Τα επαγγέλματα αυτά, απαιτούσαν πολύωρη και μακρόχρονη απουσία από το σπίτι. Στις διατροφικές τους καθημερινές ανάγκες και συνήθειες, το ζυμάρι σε όλες του τις μορφές έπαιζε κυρίαρχο ρόλο. Τεράστια καρβέλια, σκάφες παξιμάδια, πίτες κυρίως με χορταρικά ή κολοκύθα, αλλά και … τηγανίτες!!
Από το ζυμάρι που έφτιαχναν το ψωμί, ένα μέρος του, έπαιρνε το δρόμο για τον πλάστη και το τηγάνι. Οι τηγανίτες ή «ντγανίτις» (από το τηγάνι -> ντγανν) στρογγυλές και μεγάλες, με λίγο τριμμένο τουλουμοτύρι, μυζήθρα ή ντόπιο στραγγιστό έδιναν λύση στην πείνα και την κούραση της ημέρας μακριά από το σπίτι.



Μια ιστορία που έχει μείνει από παλιά και έχει να κάνει με το πλήθος και το μέγεθος της τηγανίτας, είναι η παρακάτω :
Κάποια γυναίκα στο χωριό, είχε πάρει για εργάτη στα χτήματά της τον Τραπάνα, ένα γεροδεμένο, μεγαλόσωμο άνδρα. Το φαγητό της ημέρας ήταν βέβαια οι τηγανίτες. 
Όταν επέστρεψαν αργά το απόγευμα στο χωριό, βγήκε η γυναίκα στη γειτονιά κι έβγαλε «βρώμα»: «Μαρέ, δε θα του πστέψτει, ου Τραπάνας σήμιρα στου χουράφ, έφαϊ 40 ντγανίτις». (Όποιος θέλει μετάφραση να μου πει)
Το βράδυ όταν πήγε ο Τραπάνας στο καφενείο, όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω του. Είχε μαθευτεί το νέο. Κάθεται τότε στην καρέκλα του, παραγγέλνει στον καφετζή μια σούμα και βγάζει από την τσέπη του σακακιού του μια μικρή τηγανίτα από τις μεσημεριανές, με διάμετρο 5-6 εκατοστά!! 

«Ιδού κι του δείγμα» τους λέει κι έγινε απίστευτος χαμός από τα γέλια!! Τις είχε κάνει πολύ μικρές για να φτουρήσουν η πονηρή! Πού να τολμήσει να ξαναμιλήσει η κυρά!!!


Στους καιρούς που ακολούθησαν περιορίστηκε λίγο ο ρόλος τους ,αφού οι νοικοκυρές λιγόστεψαν τα ζυμώματα, αλλά ποτέ δεν έχασαν τη θέση τους στο τραπέζι, αφού πάντα υπήρχαν και υπάρχουν φανατικοί υποστηρικτές τους (like me)!!!
Είχα βάλει παλιότερα μια ανάρτηση στο Μπάλο και το Greekmasa, με τίτλο «Τηγανίτες της παπαδιάς», τηγανίτες δηλαδή, που έφτιαχνε και φτιάχνει η μάνα μου, με συνταγή της γειτόνισσας της, της παπαδιάς. Αυτή τη συνταγή δοκίμασα και πρόσφατα, ελαφρά τροποποιημένη!
Προκαταβολικά δηλώνω ότι η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο φίλο μου το Γιάννη που γνωρίζω ότι τις λατρεύει, με την ευχή να βρει κάποτε τη γεύση που του άφηναν οι τηγανίτες της γιαγιάς του!


Σας κούρασα;; Βουρ για ντγανίτις !!!


ΥΛΙΚΑ
½ κιλό ΑΛΕΥΡΙ (έβαλα μισό-μισό ντόπιο (σαμιώτικο) από το μύλο, με αλεύρι γοχ)
1 κτγ baking powder
1 κ.τ.σ. βούτυρο
1 κτσ extra virgin ελαιόλαδο ΕΛΙΑ ΜΑΡΚΟΥ
1 κ.τ.σ. σούμα (ρακή)
1 ΑΥΓΟ
1 κοφτό κ.τ.γ. ΑΛΑΤΙ
ΣΟΔΑ στη μύτη του κουταλιού
1 κ.τ.γ. μέλι
100 ml ΓΑΛΑ
νεράκι

ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ
Έβαλα σε μια λεκάνη το αλεύρι κοσκινισμένο με το baking powder . Έκοψα σε κομματάκια το παγωμένο βούτυρο το έριξα στη λεκάνη με το αλεύρι και τα έτριψα με τα δάχτυλα. Πρόσθεσα τα υπόλοιπα 6 υλικά στη σειρά (ελαιόλαδο, σούμα, αυγό, αλάτι, σόδα, μέλι) και συνέχισα ανακατεύοντας το μείγμα με το χέρι.
Πρόσθεσα σταδιακά το ΓΑΛΑ και στη συνέχεια το ΝΕΡΟ. 
Η ζύμη έγινε εύπλαστη, χωρίς να κολλάει.
Τη σκέπασα με μια πετσέτα και την άφησα στην άκρη για 20 λεπτά.
Στη συνέχεια τη χώρισα σε 4 μέρη.
Πήρα ένα από αυτά, το έπλασα μπαστούνι και το χώρισα σε 10 κομμάτια.
Τα αλεύρωσα ελαφρά με ΝΙΣΕΣΤΕ και τα έπλασα σε στρογγυλές πιτούλες.

Τις σκέπασα με πετσέτες για να μη ξεραθούν.
Όταν τελείωσα με όλο το ζυμάρι, έβαλα ελαιόλαδο στο τηγάνι και το άφησα να κάψει.
Χαμήλωσα στο μάτι στο 5 - 6 (κλίμακα 0-9) και τις τηγάνισα μέχρι να ροδίσουν ελαφρά.
Τις άπλωσα σε δίσκο πάνω σε απορροφητικό χαρτί.

Έτριψα στη συνέχεια ξερή μυζήθρα Κρήτης και γραβιέρα Παραμυθιάς, για να έχουμε επιλογές στη γεύση.

Τις φόρτωσα τυρί και ντοματίνια πεντανόστιμα που βρίσκω στη Λαϊκή του Σαββάτου, γέμισα την καράφα με ένα εξαιρετικό Ροδίτη που ανακάλυψα πρόσφατα στη γειτονιά μου και έδωσα τα ρέστα μου!!!!


Α!! ξέχασα να αναφέρω ότι έστειλα και μερικές τηγανίτες (σε φωτογραφίες) «δώρο» στο Γιάννη, να τις μυρίσει.
Τις αληθινές θα τις φτιάξουμε παρέα το καλοκαίρι στο χωριό!!


"Ιδού και το δείγμα"!! :))





Υλικά
1/2 κιλό ρεβίθια
2-3 κρεμμύδια τριμμένα
Δυόσμο μπόλικο ψιλοκομμένο
1-2 κούπες αλεύρι
Αλάτι
Πιπέρι
Νερό

Βήματα
Μουσκεύουμε τα ρεβίθια για 2 24ωρα σε άφθονο νερό.

Σουρώνουμε τα ρεβίθια και τα πολτοποιούμε σε γουδί ή στο multi (να γίνουν τρίμματα).
Προσθέτουμε το κρεμμύδι, το δυόσμο, αλάτι, το πιπέρι και ανακατεύουμε καλά.
Ρίχνουμε το αλεύρι και νερό και τα ανακατεύουμε ώστε να γίνουν μια πηχτή μάζα.
Παίρνουμε μία κουταλιά από το μίγμα και το ρίχνουμε σε καυτό λάδι.
Μόλις ροδίσει από τη μία πλευρά γυρίζουμε και από την άλλη.
Στραγγίζουμε σε χαρτί κουζίνας και σερβίρουμε


ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ : «Ίσως έχω ξανά πει ότι στη Σάμο έφαγα τους ωραιότερους Ρεβυθοκεφτέδες. Παρ ότι μου είχαν διαφημίσει πολύ αυτούς της Σίφνου και δοκίμασα κι απ αυτούς σε πολλά σημεία, της Σάμου είναι πρώτοι!!»

Η συνταγή είχε δημοσιευθεί στον ΜΠΑΛΟ τον Οκτώβρη του 2007, αλλά την έφτιαξα πρόσφατα, τη φωτογράφισα, την απόλαυσα για άλλη μια φορά και την παρουσιάζω ξανά απ την καινούρια κουζίνα!