γαυράκια....στην σειρά...!!
Πάμε να καθαρίσουμε τα ψαράκια λοιπόν....
Choco - Μόκο!!
Η ονομασία είναι αυθαίρετη, αυτόφωτη και «αποκλειστική». Εμπνευσμένη από τα αποτελέσματα της εκάστοτε γευστικής δοκιμής :)
Τουτέστιν : όταν τρώμε, δε μιλάμε, απολαμβάνουμε …
Πρόκειται για ένα εκπληκτικό γλυκό, τόσο σε γεύση όσο και σε εμφάνιση, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο!!!
Το καραμελωμένο φρούτο στην κορυφή και η πλούσια αφράτη, σοκολατένια του υφή, το κάνει πολύ ξεχωριστό και ιδιαίτερο.
Πες maria μας, πες..!!!
ΝΤΟΜΑΤΟΠΙΤΑ
Να' μαι και γωωωωω....!!!! Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και εγώ στον δικό μου.... στον πάγκο της κουζίνας! Καλό Φθινόπωρο λοιπόν, καλή σχολική χρονιά σε όλα τα παιδάκια, (και στο δικό μου πρωτάκι), τους εκπαιδευτικούς και πολύ κουράγιο σε όλους τους γονείς.
Τα πιτάκια της μυλωνούς
Όποιος έχει ταξιδέψει στη Σάμο, γνωρίζει πως πέρα από τα αμέτρητα, πανέμορφα ακρογιάλια με τις πεντακάθαρες θάλασσες και τις εκπληκτικές αμμουδιές, το ανάγλυφο του νησιού χαρακτηρίζεται από τους δυο μεγάλους ορεινούς όγκους του Κέρκη και του Καρβούνη στις πλαγιές των οποίων, πέρα από την ιστορία του τόπου, τους μύθους, τους θρύλους, τα ξωτικά και τις νεράιδες, κρύβεται ένας υπέροχος κόσμος, που περιμένει τον υποψιασμένο επισκέπτη να τον ανακαλύψει και να γευτεί τη σπάνια ομορφιά του.
Τα Κονταίικα είναι ένα μικρό χωριό, χτισμένο στη Β.Δ. πλευρά του Καρβούνη.
Απέχει περίπου 7 χιλιόμετρα από το Καρλόβασι.
Το όνομα φαίνεται πως προέρχεται από τον πρώτο οικιστή, κάποιο Κοντό, που η παράδοση τον θέλει ως καταγόμενο από το διπλανό Πλάτανο.
Χωριό με αξιόλογη γεωργική παραγωγή και ανθρώπους που γνωρίζουν καλά την τέχνη της γης. Εκτεταμένες αμπελοκαλλιέργειες, ελιές, κηπευτικά και σιτηρά. Παλιότερα καλλιεργούνταν με επιτυχία ο καπνός. Βρίσκεται σε μια καταπράσινη περιοχή με δάση από πεύκα και κυπαρίσσια, εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς.
Η πλατεία του αποτελεί δείγμα νησιωτικής αρχιτεκτονικής και συγκεντρώνει πολύ κόσμο.
Το χωριό φημίζεται για το κρασί του, τα σουβλάκια του, τη μυρωδάτη «σούμα» και το ντόπιο του αλεύρι.
Πάνω από την πλατεία, σε μια πεζούλα βρίσκεται ένα παραδοσιακό πέτρινο δίπατο σπίτι, στο ισόγειο του οποίου, λειτουργεί ο μύλος του χωριού. Μπαίνοντας σε «πνίγει» η μυρωδιά του κυπαρισσιού, από την ξυλεία που χρησιμοποιήθηκε στο κτίσμα. Μόλις δώσεις την παραγγελία σου στην ευγενική κυρία που έχει τη διαχείριση του μύλου, βάζει μπρος τη μηχανή, αδειάζει το ντόπιο σιτάρι στη χοάνη και μια άλλη μυρωδιά, αυτή του φρέσκου αλευριού έρχεται να σε ξελογιάσει.
Όταν το «αφεντικό» μου είπε πρόσφατα, πως αγόρασαν αλεύρι από τα Κονταίικα (εξ ου και οι παραπάνω λεπτομέρειες) που το άλεσε επιτόπου η μυλωνού, θυμήθηκα πως στο ντουλάπι μου βρισκόταν ξεχασμένο από τον περασμένο Χειμώνα, ένα μικρό τσουβαλάκι αλεύρι, από τον ίδιο μύλο. Το χρησιμοποιώ κι εγώ κυρίως για την παρασκευή ψωμιού, αλλά τώρα, άλλα έβαλα στο νου μου.
Είπα : «Θα φτιάξω μπισκοτένια ζύμη για τυροπιτάκια και λουκανικοπιτάκια με το αλεύρι της μυλωνούς …»
